“Jakie kompetencje ma Sylwester Tułajew? Jest swój”, Gazeta Wyborcza

Dziwię się zdziwieniu komentatorów kandydaturą Sylwestra Tułajewa na prezydenta Lublina. Pytają oni, jakie ma ten kandydat kompetencje do zarządzania miastem. A ja pytam – od kiedy dla PiS ważne są kompetencje?

Jakie kompetencje do bycia premierem miała Beata Szydło? Jaką wiedzę o kulturze ma wicepremier i minister kultury Piotr Gliński? Trudno wśród PiS-owskich urzędników na eksponowanych stanowiskach znaleźć osoby, które mają wiedzę w zakresie sprawowanych przez siebie funkcji.

Sylwester Tułajew w zakresie polityki kadrowej PiS nie odróżnia się od szeregu innych kandydatów tej partii na posłów, szefów spółek skarbu państwa, a dzisiaj także – prezydentów miast. Nie oznacza to, że z punktu widzenia rządzącej partii nie ma on zalet. Najważniejszą z nich jest to, że jest swój. PiS dowiódł już, że jest to najważniejsze kryterium oceny kandydatów na ważne stanowiska.

Tułajewa cechuje posłuszeństwo i wierność – cnoty szczególnie cenne w organizacjach wojskowych i religijnych, ale także w autorytarnych partiach politycznych. Lojalność jest dla takich organizacji podstawową zaletą, bo nie potrzebują one ludzi, którzy dyskutują, ale takich, którzy wykonują polecenia. Tułajew wykazał zaś, że jest oddanym żołnierzem partii i jej wodza.

Ponadto Tułajew jest przykładnym owocem katolickiej formacji religijnej, byłym ministrantem. To dziecko polskiego, a mówiąc wprost – lubelskiego Kościoła. To kolejny obszar zalet PiS-owskiego kandydata na urząd prezydenta z punktu widzenia tej partii. Może on bowiem liczyć na bezwzględne poparcie Kościoła. A w tak konserwatywnym mieście jak nasze, to nie do przecenienia. Już wkrótce możemy spodziewać się zatem festiwalu jawnej agitacji na rzecz Tułajewa w świątyniach katolickich. W kontekście dramatycznej walki, którą będzie musiał stoczyć z popularnym prezydentem naszego miasta, trudno by nie mógł on liczyć na wsparcie swych duchownych mentorów.

Trzeba już dziś przestrzec przed tą agitacją, bo w każdych kolejnych wyborach polskie kościoły przekształcają się w biura kampanii wyborczej PiS. Agitacja ta jest niezgodna z Konstytucją, która mówi, że stosunki państwo – Kościół kształtowane są na zasadach autonomii i niezależności. Oznacza to przede wszystkim nieingerowanie w sprawy wyboru władz obu instytucji. Tak jak Rada Miasta Lublina nie zajmuje się tym, kto ma być biskupem, tak Kościół nie ma prawa zajmować stanowiska w zakresie tego, kto ma objąć urząd prezydenta miasta.

Wsparcie jakichkolwiek kandydatów do urzędów demokratycznego państwa udzielane przez niedemokratyczną instytucję powinno być zarazem dla takiego kandydata dyskwalifikujące. Kościół zaś to nie tylko instytucja niedemokratyczna w swej organizacji i żywy relikt archaicznych wyobrażeń społecznych, ale także aktywny przeciwnik współczesnej demokracji liberalnej, którą zwykł określać mianem cywilizacji śmierci. Możemy mieć zatem pewność, że kandydaci wspierani przez księży to ludzie wyznający ten sam autorytarny światopogląd, który wolność ludzką ogranicza do wykonywania religijnych instrukcji. W tej mierze nic się nie zmieniło od początków nowoczesnej demokracji w Europie. Warto przypomnieć – w kontekście obchodzonej niedawno rocznicy – że Kościół potępił Konstytucję 3 maja, dostrzegając w niej jedynie niebezpieczne liberalne idee.

Tym więc, którzy pytają, jakie kompetencje ma Tułajew, odpowiadam – jest „swój” i będzie miał wsparcie Kościoła. Brak kompetencji merytorycznych gwarantuje, że jego kampania będzie powtórką PiS-owskich ćwiczeń z post-prawdy, znanych z ostatniej kampanii wyborczej. Dowiemy się, że Lublin jest w ruinie, tylko elity korzystają z owoców wzrostu, a lubelska kultura jest antychrześcijańska.

Kandydatura ta obnaża zarazem wyjątkowo wyraźnie cynizm PiS. Wystawienie kandydata, który nie ma doświadczenia ani przygotowania do pełnienia funkcji, o którą się ubiega, ukazuje, że jedynym celem PiS jest władza dla niej samej, a nie żadne dobro obywateli.

Adam Kalbarczyk